Oι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας με καρκίνο συχνά χάνουν τη γονιμότητά τους μετά τη χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία. Οι γυναίκες αυτές έχουν λιγότερο από 5 τοις εκατό πιθανότητα εγκυμοσύνης μετά το απαιτούμενο διάστημα από το πέρας των θεραπειών. Νεότερα δεδομένα δείχνουν ότι η γονιμότητα μπορεί να διατηρηθεί με την εξαίρεση του συνόλου ή μέρους της ωοθήκης, την κρυοσυντήρηση του ιστού αυτού προ της θεραπείας και στη συνέχεια την επανεμφύτευσή του.
Δανοί ερευνητές μελέτησαν 41 γυναίκες οι οποίες υπεβλήθησαν στη διαδικασία αυτή κατά τα έτη 2003 έως και 2014 και διαπίστωσαν ότι περίπου το ένα τρίτο αυτών κατάφεραν να κυοφορήσουν και να γεννήσουν κανονικά. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό περιπτώσεων που έχουν περιγραφεί, καθώς η μέθοδος αυτή ξεκίνησε να εφαρμόζεται το 2000.
«Αυτό που αρχικά ενδιαφέρει τις γυναίκες είναι η επιβίωση από τον καρκίνο, αλλά στη συνέχεια διερωτώνται και για τη διατήρηση της γονιμότητάς τους», δηλώνει ο Claus Yding Anderson, βιολόγος αναπαραγωγής του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης μέλος της ομάδας που διεξήγαν την έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Human Reproduction.
Η διαδικασία περιλαμβάνει τη χειρουργική αφαίρεση του συνόλου ή μέρους του ενός των ωοθηκών και στη συνέχεια μετά το πέρας των θεραπειών άλλη χειρουργική επέμβαση για την μεταμόσχευση μετά τη θεραπεία του καρκίνου. Και οι δύο χειρουργικές επεμβάσεις είναι χαμηλού κινδύνου.
Γεννήσεις σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε αυτήν τη διαδικασία είχαν αναφερθεί σποραδικά όλα αυτά τα χρόνια, αλλά κανείς δεν ήξερε πόσο αποτελεσματική είναι αυτή η προσέγγιση. «Ο μεταμοσχευμένος ιστός μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί για χρόνια – σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και πέντε ή δέκα χρόνια», λέει ο Andersen.
Η νέα αυτή μελέτη εστίασε σε 32 γυναίκες που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία του καρκίνου και οι οποίες ήθελαν να μείνουν έγκυες μετά τη διατήρηση και μεταμόσχευση του ωοθηκικού τους ιστού. Δέκα κατάφεραν να τεκνοποιήσουν και να φέρουν στον κόσμο 14 νεογνά. Έξι από τα παιδιά συνελήφθησαν μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, ενώ οι υπόλοιπες γονιμοποιήσεις έγιναν με φυσικό τρόπο.
Βασικό συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι δεν αυξήθηκε ο κίνδυνος υποτροπής της νόσου για τις γυναίκες που υποβλήθηκαν στη διαδικασία αυτή. Αν και η πολλά υποσχόμενη αυτή μέθοδος έχει τεθεί υπό συζήτηση για την εφαρμογή της και σε γυναίκες χωρίς κακοήθεια, το μεγαλύτερο όφελος αφορά σε γυναίκες που υποβάλλονται σε θεραπεία κατά του καρκίνου κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας.
Δεδομένου ότι η διαδικασία αυτή κρίνεται ασφαλής και φαίνεται να λειτουργεί, όλες οι νεαρές γυναίκες που εξακολουθούν να θέλουν να αποκτήσουν παιδιά θα πρέπει να εξετάζουν τη δυνατότητα κατάψυξης ωοθηκικού ιστού, όταν έρχονται αντιμέτωπες με τον καρκίνο. Απαραίτητη κρίνεται η σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση από μια ομάδα εξειδικευμένων ειδικοτήτων όπως παθολόγου-ογκολόγου, γυναικολόγου και ειδικού υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σχετικά με ερωτήματα όπως η χρονική περίοδος του χειρουργείου αλλά και της δυνατότητας για τη σύλληψη και την κυοφορία σε συνάρτηση με την πορεία της νόσου τους.
Η κρυοσυντήρηση ωοθηκικού ιστού ως μέσο διατήρησης της γονιμότητας σε νέες γυναίκες με κακοήθη νεοπλασία