Ο όρος «σημείο G» (G-spot) προτάθηκε το 1950 από το Γερμανό γυναικολόγο Ernst
Grafenberg. Το 2012 ο Puppo V και συν. στο International Journal of Urogynecology
αμφισβήτησε τη διακριτή οντότητα του «σημείου G» και το κατέταξε ως μέρους του
συστήματος ουρήθρα-κλειτορίδα-πρόσθιο κολπικό τοίχωμα. Από ανατομικές μελέτες το
«σημείο G» φαίνεται ως μια δομή πλησίον των σκελών της κλειτορίδας και του προσθίου
κολπικού τοιχώματος.
Στους ζώντες εθελοντές δεν ανεδείχθη κάποια εστιασμένη περιοχή μετά και τη χρήση
μαγνητικής τομογραφίας και υπερήχου των γεννητικών οργάνων. Αξιολογώντας τις
διάφορες μελέτες οι Maratos Yk και συν. στο British Journal Ob-Gyn 2016 έδειξαν με τη
χρήση της μαγνητικής τομογραφίας στα γεννητικά όργανα 13 από 21 εθελοντών – με άλλες
ιατρικές ενδείξεις – την ύπαρξη ενός σπογγώδους συμπλέγματος στην περιοχή αυτή.
Η συγκέντρωση άφθονων νευρικών ινών στο σημείο παραπλεύρως της κλειτορίδας και
πλάγια της μεσότητας της ουρήθρας σχηματίζουν αυτό το σύμπλεγμα σεξουαλικής
διέγερσης (clito-urethro-vaginal complex, Jannini et al Nat Rev Urol 2014).
Σήμερα, ασχολούμαστε πλέον με την μικρο-ανατομία του. πρόσθιου κολπικού τοιχώματος
ώστε να αναδειχθούν οι δομές αυτές που υπόκεινται στο παρασυμπαθητικό νευρικό
σύστημα.
«Σημείο G», όχι απλά ένα σημείο…